« منظومة همبستگي»
تقديم به ياران هميشه درراه و برگزار كنندگان كنگره‌هاي ايرانيها در خارج از كشور. پيام اين همايش همبستگي چيزي نيست جز نويد امكان داشتن پايانِ « امتدادنقطه‌ها»(1) و بهم پيوستن آنها و تبديل شدنشان به پيكاني آتشين در راستاي آزادي ميهن است.
1- يكي از مصيبتهايي كه با حكومت خميني در ايران بلازده ما وارد شد،عدم اعتماد و متفرق بودن ايرانيها در اثر خيانت به اميد و اعتماد مردم بود، چيزي كه در طي اين 26 سال هميشه قلب عشاق ايران زمين را به درد مي‌آورد.
« منظومة همبستگي»
در مغاك تيرگي نشايد نشاند خورشيد را
در ظلام تباهي نشايد كشيد اميد را
اين راه كه مقصدش شهر آزاديست
سراسر از لاله‌ها كفن خون است
به سوي درياي عشق ميرود
كه ساحلش
زخون عشاق پر خون است
*******
ياران! عاشقان!
پيوند زنيم با قلبها، دستهايمان
تا رويد درهم و
ريشه كند
همچو رازانه(1)
تا برويدو
بگسترد شاخ برگ
تا بر فرازد سر
ايستاده سروي شود جانانه
رسد به جايي كه دست شرزه بدان نرسد
ز نيش شحنه بدو زخمي نرسد
مرهم عشق تنهايي را مرهم بود
چو من ما شود
ره رهايي رفتن بود
********
اين راه به كوهيست
بر آسمان كشيده سر
با صخره هاي تيز و بران به هر طرف
بر هرپيچ
اژد‌ها سفله‌يي در كمين
با تيغ جرار و پر زكين
بر سر هر گذر دهان باز پرتگاهي منتظر
تا بريزد در ژرفاي دره ياس و تباهي
هر اميد
در راه، به سوي قله سپيد
*******
بر فراز اين ستيغ كوه سراي خورشيد است
بر قله اش آشيانة سيمرغ و اميد است
آنجا سراي خجسته آزاديست
بر سر قله اش
شحنه را راهي نيست
هر كس در انتهاي راه پيدا بود
ز تباهي برون
زنده خود در هزار بود
********
ياران كنون بايد دستها به هم زنجير
بايد جهيد
بايد رهيد
از درد تنهايي و سكوت خويش
بايد كه من ، ما شود
بايد هر دستي صد شود
بايد زدود بر ميهن لكة ننگ
با دست همت
بر جان دشمن ريخت جام شرنگ
بر بوم نقش نگار زمانه
كشيدن نقش زيباي آزادي
كار دستي جز دستان ما نيست
دستي كه از خون برآورده سر
از عشق بر آسمان كشيده سر
آنگه
موكب خجسته بهار در آيد
عاقبت در خانه‌مان
ديو بيرون شود
فرشته درآيد(2)
م.مشيري
ارديبهشت 84
1- رازانه= رازيانه: گياهي معطر كه ريشه‌يي بسيار سخت و محكم در زمين دارد
2- حافظ