به ياد ياران, قهرمانان شهيد قتل عامهاي تابستان سال 67
براي شهداي سرفراز بخون خفته خلق در تابستان سال 1367
آنان كه چو مشعل شبكوب در ظلام شب سوختند و در صحاري شب
نور راه شدند
.
خورشيد هاي تابان
در پرهون بسته پاس شب
ستاره هاي عاشق را
با داغ ظلام جهل و جنايت
در گلخنخانه دژخيم مي سوزاندند
و بر پرده جهل وتزويز
آنكارشان مي داشتند
تا در آسمان بي ستاره
سحر نشود
خورشيد ندمد
شحنه مست و خمار ز خون
در جاودانگي ظلام شب
آواز سر مي داد
گويا كه زمين مرده بود
گويا كه زمين مرده بود
...
كنون همان ستاره ها ببين
كه در گلخنگاه شحنه
نسوختند
به هم پيوسته و تكثير شدند
مشعل راه
جاودانگي اميد
با هر لبخند
با هر بوسه
با هر دست برخاسته بر ظلم
همراه هر نسيم
در صحاري شب
آمده و
خود خورشيد تابان
پايان ظلمت شب شدند.
م. مشيري (رهنورد)
مرداد 1389